Een lange tijd

En dan realiseer je je, dat het bijna een hele zwangerschap, 8 maanden, is dat je een blogpost hebt geplaatst. Schandalig natuurlijk. De grote vraag is dan: Waar begin je.

Ik dacht dat mijn zwangerschap, de inspiratiebron zou zijn voor heel veel blogs. Ik hoor mijzelf nog zeggen, dat er vast heel veel gaat gebeuren waar ik over wil bloggen. Het tegendeel is echter waar. Er gebeurde wel veel, maar bloggen….daar had ik echt geen zin in. Maar nu zijn we mijn hele zwangerschap verder (en nee je hebt niets gemist, deze duurt over het algemeen langer dan 8 maanden ;-)) en is het tijd om de spreekwoordelijke blog pen weer op te pakken. Want oh wat zit er veel in mijn hoofd.

Ik houd niet van ingewikkeld, dus nu kan ik wel heel moeilijk doen en mijzelf in allerlei bochten gaan wringen, maar daar doe ik niet aan. Ik houd het simpel en begin gewoon waar we zijn gebleven. Het einde van mijn zwangerschap is inmiddels bekent (het is een zoon) maar de weg ernaar toe was hobbelig genoeg om het op “papier” te zetten… Dus lees je mee?

Lieve groet, Kim