Controle loslaten, toch niet zo makkelijk

De mensen die mij goed kennen, weten dat ik graag de controle houd. Dat zwanger en controle (behalve die bij de verloskundige) niet samengaan, wist ik al van de zwangerschap van Jasmijn. Toch was ik er van overtuigd dat het dit keer anders zou zijn. Guess what…not! Hoe wel ik mijn psychische mind set veel beter in de hand heb. Vlieg ik wat betreft controle houden nog wel eens uit de bocht. Uiteraard wijt ik dat aan het feit dat zwanger worden niet van zelf gaat, maar eerlijk gezegd ben ik gewoon zo.

Situaties naar de hand zetten
Ook binnen mijn relatie met Pascal, heb ik altijd al de nijging gehad om situaties naar de hand te willen zetten. Niet alleen met de keuze van wel of geen poging voor een tweede kindje, met alles. Ik ben hier door de jaren heen, ook aardig goed in geworden. Al zeg ik het zelf (al weer ik niet of het ook iets is om trots op te zijn). Als ik iets besloten heb, dan zit het niet alleen in mijn kop maar ook in de spreekwoordelijke kont (want een echte kont heb ik helaas niet. #platsgeslagenkaddetten). Het moet en zal dan gebeuren. Als mijn heerlijke echtgenoot soms ergens een keus over moet maken, dan blijf ik op elk geschikt (of ongeschikt) moment, draaien tot ik een antwoord heb. En soms heb ik liever een antwoord als nee, dan een keus die niet gemaakt wordt. Super handig met een eeuwig twijfelende man (Had ik al gezegd dat we super goed bij elkaar passen ;-)) .

Zwanger en controle
Maar goed, terug naar het onderwerp van deze blog. Als je zwanger bent, neemt je lijf het helemaal over. Super fijn dat we zo gebouwd zijn door moeder natuur, natuurlijk. Maar wel heel onhandig. En hoewel ik dagelijks geconfronteerd wordt met het feit dat ik zwanger ben, is het voor mij lastig om de controle aan mijn lijf over te geven en en van uit te gaan dat het zijn werk doet. Want ja, ik heb last van kwaaltjes. Volgens mijn man ben ik namelijk een draak (merk ik zelf niets van hoor 🙂 :-)). En ja, je ziet dat mijn darmen niet helemaal meer op de juiste plek zitten want een beginnend buikje is te zien. En natuurlijk doen mijn borsten erg zeer. En oja, eten gaat nu ook even niet helemaal zo lekker. Maar in mijn hoofd is dat niet genoeg. Want heel graag zou ik elke dag even naar binnen kijken om te zien, dat alles nog goed gaat. Maar omdat dat niet kan, heeft het geresulteerd in het doen van maar liefst 14 zwangerschapstesten (in 3 weken tijd). Na de laatste test van 8 augustus, gaat het best goed. Het is wanneer ik dit schrijf de 15de en ik heb geen nieuwe test meer gedaan (Whoehoe een hele week).

Eerste controle
Voor nu is het aftellen naar de eerste echte controle. Deze is a.s. maandag (wanneer , hoewel dat jullie niets zegt want jullie lezen deze blog veel later. Maar goed, we zijn dan als het goed is 8 weken zwanger en bij een kloppend hartje of twee (we denken zelf dat het er twee zijn gezien mijn buikje (los van het vet laagje :-)) gaan we ontzettend genieten.

Kim – probeert het echt los te laten.