Het grote Hemasuikerdip en kinderschoenen debacle

Een iedere die mij kent of het bericht baknijd weegschaal strijd heeft gelezen, weet dat, tot mijn eigen frustratie :-), ik altijd op dieet ben. Want de ene dag eet ik gewoon veel te veel en de andere dag probeer ik dat wanhopig te compenseren. Gelukkig lukt het mij wel, tussen de geheel onthouding en vreetbuien door, om langzaamaan kilo’s te verliezen.  Dit doe ik sinds kort door te crossfitten (is dit al een officieel werkwoord?) en door meer met mijn voeding bezig te zijn. Helaas gaat het nog wel eens hopeloos mis 🙁

All you can eat is niet balans 🙁
Dus na een ontzettende all you can eat sushi maaltijd, bij mijn favoriet Koi, op donderdag avond, gevolgd door Balón43 en het nodige bier moest ik er vrijdag en zaterdag toch echt aan geloven. Het was tijd voor een balansdag. Omdat ik niet volgens gemiddelden leef, kan ik mij dus daadwerkelijk de ene dag helemaal volproppen, om de andere dag op een druif te leven. Ik weet dat dit niet goed is, maar ik kan het niet helpen.

Zaterdag balansdag
Jasmijn is gaan lopen, en haar eerste schoentjes  zijn te klein. Ik had besloten dat er nieuwe schoenen moesten komen. Elke moeder denkt nu vast, leuk, want dat dacht ik immers ook :-). Maar vanaf nu vrees ik bij deze gedachte.

Onze dochter heeft maat 20 met een hoge wreef (lees; hele dikke vette babyvoeten). Dat wil zeggen dat geen enkele schoen met een flexibele zool past. Geen leuke booties, laarsjes of gymp. In mijn speurtocht naar schoenen blijkt dat de meeste babyschoenen geen gewone veters hebben maar elastieke veters. Dat doet mij toch echt afvragen wie dit bedacht heeft. Ik kan mij alleen maar bedenken dat dit een hele boze, chagrijnige babyschoen-ontwikkel meneer moet zijn geweest. Een moeder had dit namelijk nooit bedacht ;-). Deze elastieke veters zijn dus niet ver genoeg op te rekken zodat Jasmijn de schoenen zou passen. Zelfs niet na het nodige prop werk, niet pedagogisch verantwoord maar je moet wat. Dus na 6 schoenenwinkels, zweet op mijn rug en een rood aangelopen hoofd was mama er klaar mee. Zonder schoenen weer naar huis.

Nog snel even langs de Hema
Zei geen enkele moeder ooit. Want je gaat gewoon simpel weg niet even snel bij de Hema naar binnen. De Hema heeft op mij namelijk het IKEA effect. Je denkt bij alles; oh kost maar een tientje pak ik even mee, en bij de kassa moet je driehonderd euro afrekenen. Nu is dit voorbeeld natuurlijk een beetje over dreven maar goed, zo ben ik dan ook :-). Dus na twee broekjes, een paar sokjes, twee basic rompers en één leuke romper viel mijn oog op een paar schoentjes. De schoentjes waren van stof met een stoffen zool en paste zowaar whoehoe! Ondanks dat ik ze niet heel geweldig vond, het kind kan straks bij -5 niet met blote voeten naar buiten zou namelijk weer heel pedagogisch onverantwoord zijn, toch maar mee genomen.

Suikerdip
Op het moment dat ik mij naar de kassa wil bewegen voel ik dat ik niet lekker word. Shit denk ik, alleen een Mineola eten is toch niet handig. En vanaf dat moment ging het mis. Met de balansdag verdrongen naar het diepste van mijn brein en een waas voor mijn ogen graai ik een zak chocoladekoekjes, chocolade pepernoten, twee chocoladerepen en een zak gewone pepernoten uit het schap. Ik sprint met Jasmijn naar de kassa, want het in mijn mond stoppen van alle lekkernij is het enige waar ik nog aan kan denken. In de auto moeten als eerste de koekjes er aan geloven. Ik zit de koekjes achter elkaar op te eten totdat ik mis grijp. Ik zie dat de zak al leeg is 🙁 Thuis aangekomen trek ik op de bank de zak pepernoten open en ben ik na een half uur ontzettend misselijk. Mijn besluit staat vast. Morgen wordt een balansdag!

Kim ~ Hema verslaafde koekjes monster