Action made me do it

Was ik woensdagochtend nog zo sterk om tegen Pascal te zeggen dat het zonde was en dat wij geduld moesten hebben, zo slap was ik toen ik in de Action liep. Want een test doen van een tientje vind ik inderdaad zonde, zeker als het eigenlijk niet kan, maar toen ik bij de Action één verpakking met twee early testen voor €2,49 zag liggen. Was ik niet meer te houden. Dus hop het mandje in. Al het andere waar ik voor bij de Action was, ben ik spontaan vergeten. Hoewel de testen in mijn tas branden ben ik rustig naar huis gereden en eerst nog even bij mijn opa en oma op bezoek geweest. De oude (89 en 87 jaar oud) mensjes gingen namelijk de volgende dag op vakantie en dat gaat niet zonder een kus van Jasmijn.

Huh… zie ik daar toch een…
Jasmijn werd bij opa en oma een beetje lastig en was stiekem een beetje moe. Thuis gekomen heb ik haar even op bed gelegd. Geheel overtuigd door het idee dat het deze keer toch niet raak was (want 1. zoveel mazzel hebben wij niet, in één poging raak 2. Ik heb echt heel veel last van mijn buik 3. het was nog erg vroeg om te testen helemaal over dag) testje uit de verpakking gehaald en netjes overheen geplast. De gebruikshandleiding gaf aan dat het 5 minuten zou duren. Al snel kwam er een ” de test is goed gelukt streepje” in het venster. Ernaast bleef het opvallend leeg. Jasmijn was het er ondertussen echt niet mee eens dat ze in bed lag dus voordat ik haar er uit wilde halen wierp ik nog even een blik op de test. En huh (met open mond) zit ik daar nu een heel, heel licht streepje? Ik kijk even op de klok en zit pas bij 3,5 minuut. Ik beslis in mijn hoofd dat ik het niet goed gezien heb en dat ik Jasmijn uit bed haal. Als ik met haar beneden kom gaat de wekker van de 5 minuten af. En als ik dan kijk, zie ik nog steeds een heel licht streepje. Het streepje is licht maar het is wel echt een streepje.

Gek gesprek
Op dat moment realiseer ik mij pas wat het betekend, verbaasd pak ik de test en loop naar het raam voor beter licht. En ja ook daar zie je toch echt een streepje. Ik bedenk mij dat ik de test heb gedaan terwijl Pascal in Den Haag zit. Shit hoe pak je dan zo iets aan.  Meteen komen er allemaal toffe Pinterest ideeën omhoog over hoe ik het hem kan vertellen. Maar ik kan het niet langer voor mij houden en bel hem op. Pascal schiet vol, ik ben nog steeds met stomheid geslagen. Ik maak een foto van de test en ook hij ziet echt een streepje. We spreken af dat ik niet meer na de w.c. ga tot hij thuis is en dat we dan toch de duurdere Predictor test doen. Wederom duurt twee uur wachten erg lang maar dan is hij eindelijk thuis. We vallen elkaar onhandig in de armen en weten niet zo goed hoe het nu voelt. Ik vraag mij af of ” gewone mensen” zich zo voelen na het doen van een test. Bij de vorige zwangerschap(pen) van Jasmijn voelde het doen van de test zo anders en kwam er echt een heel ander gevoel vrij. Ik ben nu gewoon nog steeds in shock. Ik doe de Precictor test en die liegt er niet om.

Kim -Altijd ongeduldig

Lees ook:

Een nieuw avontuur

Een stapje dichterbij

Blastocyst calling

Wachten, wachten, wachten